Er zijn slechts twee delen van Neverending Story gemaakt - 'neverending' onze bips - en met de hoofdrolspelertjes liep het laters niet geweldig af. Barret Oliver, het gozertje met de grijpgrage vingertjes uit deel 1 (1984) heeft sinds 1989 geen acteerklussen meer gedaan. De conclusie is dat hij zodanig verrot is opgedroogd dat niemand hem nog in zijn/haar film wilde hebben. Het Haley Joel Osment-syndroom heet dat. Hetzelfde geldt voor ex-jonge god Atreyu (Noah Hathaway). Die doet iets met karate. Of zo.
Jonathan Brandis speelde de hoofdrol in Neverending Story 2 (1990). Deze hoogblonde lachebek had nog tamelijk veel succes in zowel de film- als televisiewereld, maar werd daar blijkbaar heel niet gelukkig van. In 2003 verhing hij zich op 27-jarige leeftijd. Het arme schaap mocht zich daarna niet eens aansluiten bij de legendarische 27 Club, want kom nou, hij was geen muzikant. Soms zit het mee, meestal niet.
'Muzikant' Limahl, van de in de jaren '80 populaire groep Kajagoogoo, wier kapsel werd geïnspireerd door zijn tamme egel (hebben we verzonnen, nou en), mocht de themesong zingen. Verder nooit meer iets van gehoord. TOT hij onlangs meedeed met I'm a Celebrity... Get Me Out of Here!, beter bekend als het afvoerputjesprogramma voor Britse passé-selebrieties. Iedereen vond hem een enorme eikel en hij werd er bijzonder rapjes uit gestemd. Het Gordon-syndroom heet dat.
Wat we hiervan hebben geleerd, Mevrouw Stemband: goeie films, geinig liedje, gelukkig zaten we in geen van allen, anders waren we nu dikke losers/dood geweest. Het kan verkeren.
0 reacties:
Een reactie posten